1. |
Staðarhelgi
02:33
|
|||
Lýsi ég staðarhelgi
Lýsi ég mannhelgi
Lýsi ég blóthelgi
Set ég grið og fullan grið,
fégrið og fjörgrið
Lýsi ég véböndum
Lýsi ég griðum
Lýsi ég sáttum
Set ég grið og fullan grið,
fégrið og fjörgrið
|
||||
2. |
Upprunni Rúnanna
04:23
|
|||
Veit eg að eg hékk
vindgameiði á
nætur allar níu,
geiri undaður
og gefinn Óðni,
sjálfur sjálfum mér,
á þeim meiði
er manngi veit
hvers af rótum renn
Veistu hve rísta skal?
Veistu hve ráða skal?
Veistu hve fáa skal?
Veistu hve freista skal?
Veistu hve biðja skal?
Veistu hve blóta skal?
Veistu hve senda skal?
Veistu hve sóa skal?
Betra er óbeðið
en sé ofblótið.
Ey sér til gildis gjöf.
Betra er ósent
en sé ofsóið.
Svo Þundur um reist
fyr þjóða rök,
þar hann upp um reis,
er hann aftur of kom.
Rúnar munt þú finna
og ráðna stafi,
mjög stóra stafi,
mjög stinna stafi,
er fáði fimbulþulur
og gerðu ginnregin
og reist Hroftur rögna.
|
||||
3. |
Hjaðningarímur
04:30
|
|||
Langar vökur leiðast mér
ljóss við daufa skímu,
þegar í hjarta hreyfa sér
hvirfilbyljir ímu.
Hvert sem þankinn hvarflar frí
heims um byggðar vanga,
ekkert finn, er orki því
ólund drífa langa.
Öll náttúran er svo dauf,
engir stöku raula,
situr hver við syndaþauf
syfjaður í þaula.
Púkinn svika drýgir dans,
dofans veldur meinum,
flækjast margar flygsur hans
fyrir hvarma steinum.
Hörku tröllin hræða geð
og hrímþursarnir fornir,
dvergar, álfar, draugar með,
dísir, völvur, nornir.
þúsund plágur þrældómsins
þyngja vigt á gjaldi,
illar nornir álfa kyns
ætla eg slíku valdi.
Skuggsjá þessi leiðinleg
lýir hugmynd fróma,
vill því fljúga færan veg
fagurhöfðinn Óma.
Björt á kinnar bauga slóð,
bráins máluð stígum,
ung mig beiddi að yrkja ljóð
af Hjaðningarímum.
Þannig stillir hljóða hreim
harpan Óms á borðum:
Ása stýrði öllum heim
Óðinn kóngur forðum.
Var fyrir austan Vanakvísl
víðlent ríki þetta;
tiggi vann að töfrum sýsl,
tamur í ráðum pretta.
Hét Ásgarður Höfuðborg,
hrannar brann þar eisa;
blóthorf eitt á breiðri torg
buðlung lét þar reisa.
Niflung setti Njörð og Frey,
nóg í ráðum skyggna,
blótgoða, sem biluðu ei
Belials minni signa.
Njörður dóttur eina ól,
er sú kölluð Freyja,
hverri fegri hringa Sól,
hýrlegasta meyja.
Kurteis var og furður fríð,
fróð og mjúk í svörum,
unaðs léku brosin blíð
bæði á kinn og vörum.
Á hana sérhvað eina hlóðst,
augu manns er nýta,
enginn karla styrkur stóðst
stjörnu hrings að líta.
Þurfti mannin refla rún,
réð því fjörsins gengi.
Fylkis gjörðist frilla hún
og fylgdi Óðni lengi.
Unni mær af allri dáð
öðling tryggð með hreina,
handa skírri skikkju láð
skemmu byggir eina.
|
||||
4. |
Gróttasöngr
03:03
|
|||
Sofið eigi
en of sal gaukar
eða lengr en svá
ljóð eitt kveðak.
Var-at-tu, Fróði,
fullspakr of þik,
málvinr manna,
er þú man keyptir;
kaustu at afli
ok at álitum,
en at ætterni
ekki spurðir
Harðr var Hrungnir
ok hans faðir,
þó var Þjazi
þeim öflgari;
Iði ok Aurnir,
okkrir niðjar,
bræðr bergrisa,
þeim erum bornar.
Veltum grjóti
of garð risa,
svá at fold fyrir
fór skjalfandi;
svá slöngðum vit
snúðga-steini,
höfga-halli,
at halir tóku.
Fram heldum því
þau misseri,
at vit at köppum
kenndar várum;
þar sorðu vit
skörpum geirum
blóð ór benjum
ok brand ruðum.
Nú erum komnar
til konungs húsa
miskunnlausar
ok at mani hafðar;
aurr etr iljar,
en ofan kulði,
drögum dolgs sjötul,
daprt er at Fróða.
|
||||
5. |
Gandreið
03:43
|
|||
6. |
Nástrandarlag
02:29
|
|||
Sal sá hon standa
sólu fjarri,
Náströndu á,
norðr horfa dyrr;
fellu eitrdropar
inn um ljóra,
sá er undinn salr
orma hryggjum.
Sá hon þar vaða
þunga strauma
menn meinsvara
ok morðvarga
ok þannz annars glepr
eyrarúnu;
þar saug Níðhöggr
nái framgengna,
sleit vargr vera;
vituð ér enn, eða hvað?
|
||||
7. |
Sigrdrífumál
03:28
|
|||
Lengi ek svaf,
lengi ek sofnuð var,
löng eru lýða læ;
Óðinn því veldr,
er ek eigi máttak
bregða blundstöfum.
Heill dagr!
Heilir dags synir!
Heil nótt ok nift!
Óreiðum augum
lítið okkr þinig
ok gefið sitjöndum sigr!
Heilir æsir!
Heilar ásynjur!
Heil sjá in fjölnýta fold!
Mál ok mannvit
gefið okkr mærum tveim
ok læknishendr, meðan lifum.
Bjór færi ek þér,
brynþings apaldr,
magni blandinn
ok megintíri;
fullr er hann ljóða
ok líknstafa,
góðra galdra
ok gamanrúna.
|
||||
8. |
Hrafnagaldr Óðins
04:42
|
|||
Alföður orkar
álfar skilja
vanir vitu
vísa nornir
elur íviðja
aldir bera
þreyja þursar
þrá valkyrjur.
Ætlun æsir
illa gátu
veður villtu
vættar rúnum;
Óðhræris skyldi
Urður geyma
máttk at verja
mestum þorra.
Hverfur því Hugur
himna leitar,
grunar guma
grand ef dvelur;
þótti er Þráins
þunga draumur,
Dáins dulu (dvergur)
draumur þótti.
Dugur er með dvergum
dvína, heimar
niður að Ginnungs
niði sökkva;
oft Alsviður
ofan fellir,
oft af föllnum
aftur safnar.
Stendur æva
strind né röðull,
lofti með lævi
linnir ei straumi
mærum dylst
í Mímis brunni
vissa vera;
vitið enn, eða hvað?
Dvelur í dölum
dís forvitin,
Yggdrasils frá
aski hnigin;
álfa ættar
Iðunni hétu,
Ívalds eldri
yngsta barna.
Eirði illa
ofankomu,
hárbaðms undir
haldin meiði;
kunni síst
að kundar Njörva,
vön að værri
vistum heima.
Sjá sigtívar
syrgja Naumu
viggjar að véum;
vargsbelg seldu,
lét í færast,
lyndi breytti,
lék að lævísi,
litum skipti.
Valdi Viðrir
vörð Bifrastar
Gjallar sunnu
gátt að frétta,
heims hvívetna
hvert er vissi;
Bragi og Loftur
báru kviðu.
Galdur gólu,
göndum riðu,
Rögnir og Reginn
að ranni heimis;
hlustar Óðinn
Hliðskjálfu í;
leit braut vera
langa vegu.
Alföður orkar
álfar skilja
vanir vitu
vísa nornir
elur íviðja
aldir bera
þreyja þursar
þrá valkyrjur.
|
||||
9. |
Hyndluljóð
05:45
|
|||
Vaki mær meyja,
vaki mín vina.
Þórr mun hon blóta,
þess mun hon biðja.
Flá ertu, Freyja,
er þú freistar mín.
Dulin ertu, Hyndla,
draums ætlak þér
Nú láttu forna
niðja talða
ok upp bornar
ættir manna:
hvat ek Skjöldunga,
hvat ek Skilfinga,
hvat er Öðlinga,
hvat er Ylfinga,
hvat er höldborit,
hvat er hersborit
mest manna val
und Miðgarði?
Ek slæ eldi
of íviðju,
svá at þú eigi kemsk
á braut heðan.
Hyr sé ek brenna,
en hauðr loga,
verða flestir
fjörlausn þola;
Orðheill þín
skal engu ráða,
þóttú, brúðr jötuns,
bölvi heitir;
hann skal drekka
dýrar veigar;
bið ek Óttari
öll goð duga.
|
||||
10. |
Rúnakvæði
06:20
|
|||
Fé veldur frænda rógi;
fæðist úlfur í skógi.
Úr er af illu járni;
oft (h)leypur hreinn á hjarni.
Þurs veldur kvenna kvillu;
kátur verður fár af illu.
Óss er flestra ferða
för; en skalpur er sverða.
Reið kveða (h)rossum ve(r)sta;
Reginn sló sverðið besta.
Kaun er barna bölvan;
böl gerir ná fölvan.
Hagall er kaldastur korna;
Kristur skóp heiminn forna.
Nauð gerir (k)nappa kosti;
naktan kelur í frosti.
Ís köllum brú breiða:
blindan þarf að leiða.
Ár er gumna góði;
get eg að örr var Fróði.
Sól er landa ljómi;
lúti eg helgum dómi.
Týr er ein(h)endur ása;
oft verður smiður að blása.
Bjarkan er laufgrænstur lima;
Loki bar flærða tíma.
Maður er moldar auki;
mikil er greip á hauki.
Lögur er, er fellur úr fjalli,
foss; en gull eru (h)nossir.
Ýr er veturgrænstur viða;
vant er, er brennur, að svíða.
|
||||
11. |
Kyrrð
06:23
|
|||
Kom Austri
Kom Vestri
Kom Suđri
Kom Norđri
ᛉ Algir ᛉ
Vakniđ Vættir
Dáist Dvergar
Áheyrn Álfar
Þegiđ Þursar
Veriđ Vanir
Æjid Æsir
Fylgiđ Fylgjur
Temjiđ Tröll
|
Sigurboði Iceland
Icelandic Skáld singing from Old Icelandic Poetry, Eddic Poetry and Norse myth and Folklore
Streaming and Download help
If you like Sigurboði, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp